onderweg naar Les Roques

Om een uur of 11 zijn we vertrokken vanuit Kralendijk naar het zuiden om Bonaire heen en daarna scherp aan de wind richting noordoost. Om 10 uur s’ avonds ongeveer zijn we overstag gegaan, de wind draaide in de loop van de nacht wat naar het zuiden waardoor wij op een gegeven alleen nog maar zuid voeren , en dus geen meter opschoten naar ons doel. Om 2 uur s’ nachts hebben we de motor aangezet en een paar uur gemotord.  Om de nachten te overbruggen draaien we wachten van vier uur Paul van tien tot twee, Lilian van twaalf tot vier, en ik van twee tot zes. En tussendoor proberen we dan zoveel mogelijk te slapen, Paul slaapt in de kuip. Toen het licht werd om zes uur zijn we weer gaan zeilen, eerst zuidelijk maar al snel weer naar het noorden want dat was een betere koers ten opzichte van de wind. Later op de dag draaide wind naar noordoost waardoor we een goeie zuidelijke slag konden maken. Nu begonnen we een beetje op te schieten. Maar die 20 uur gaan we zeker niet halen, het wordt meer in de buurt van de 48 uur. De nacht daarop hadden we de motor bij gezet om de accu op te laden. Opeens begon deze een raar geluid te maken , en heeft Paul de motor gelijk uitgezet.  Uiteindelijk waren we rond 2 uur s’ nachts (21 oktober) bijna bij onze bestemming cayo de agua. Maar we kunnen niet s’ nachts binnenlopen, dus varen we twee uur noord en dan weer twee uur terug en komen we om 7 uur bij een paradijselijk eiland aan , een soort Atol. Er woont niemand alleen dieren: vogels, vissen en hagedisjes. We kregen de motor niet gestart dus zijn we al zeilend de baai ingegaan en geankerd in de buurt van een andere Nederlandse boot, waarvan Paul de eigenaar goed kende. Hoe groot kan het toeval zijn. Nadat de boot goed vastlag werden we gelijk uitgenodigd voor een kopje Vietnamese koffie. Caspar zo heette de kennis van Paul heeft een Vietnamese vrouw en dito koffie, die heerlijk smaakt. We hebben een tijdje zitten kletsen, en wat rondgezwommen. Even later zijn we met de dinghy’s naar het super witte strand gegaan. Het ziet er uit als een geweldig bounty eiland. We hebben gezwommen en rondgelopen en veel foto’s gemaakt. Op het strand liggen veel schelpen van Conch. We nemen de mooiste mee. Daarna terug naar de boot . Caspar verteld dat zij elke dag vissen en veel vis vangen die thuy heel lekker kan klaar maken. Op de eilanden leven heel veel kreeften en die worden ook heel veel gevangen, en gegeten. Vaak komen vissers langs om kreeft aan te bieden, Maar helaas in de twee dagen die wij daar gelegen hebben, zijn ze niet langs gekomen.  Dan gaan we  op zoek naar de storing waardoor de motor niet start, dat viel niet mee Paul, Caspar en ik zijn een hele tijd bezig geweest maar uiteindelijk bleek het een circuit breaker in het dashboard te zijn. Toen de motor proberen te starten , dat klonk heel erg slecht. Caspar die verstand heeft van motoren verschiet van kleur en denkt dat de motor compleet uit elkaar moet. Dat was een enorme klap , vooral voor Paul natuurlijk. De stemming was op een dieptepunt. Even later zijn we plannen aan het maken hoe nu verder, of terug.  De rum smaakte goed 😊.   Uiteindelijk wordt een plan gesmeed om door te varen naar het oosten/noorden  b.v. Guadeloupe of Martinique en daar ergens naar de motor te laten kijken. Dat is dan weer het nadeel van zo’n afgelegen oord als Les Roques. Om een uur of tien is iedereen op en gaan we slapen.

Paul heeft slecht geslapen, wat niet verwonderlijk is. Hij heeft veel liggen piekeren  ’s nachts, en heeft besloten niet door te gaan , maar terug naar curaçao. Daar de boot van de hand te doen en terug te gaan naar Nederland.  Vandaag wordt een ander stukje van het eiland verkend ook met prachtige witte stranden en veel vissen en koraal. Het is hier gewoon echt schitterend. Lopend op de witte stranden besluit Paul dat het hem zoveel waard is dit regelmatig te kunnen doen  dat hij toch zijn plan weer wijzigt. Hij wil naar St. Maarten omdat hij daar veel mensen kent, en daar proberen toch de motor te laten repareren.